Mens en lijden - Verschillende godsdiensten, verschillende visies

Mens en lijden – Verschillende godsdiensten, verschillende visies

Er zijn twee visies over het leven na de dood.

1. Het leven houdt op bij het afsterven van het lichaam
2. De dood als overgang naar …

1. Het leven houdt op bij het afsterven van het lichaam

Het leven eindigt met de dood. Er is geen leven meer na de dood.

2. De dood als overgang naar …

Er is wel nog iets na de dood, de dood is een overganspoort naar een nieuw en eeuwig leven of het is een startpunt van iets nieuws.

De dood als overgangspoort naar een eeuwig leven bij God.

Bij de moslims, de joden en de christenen wordt sterven gezien als een overgang naar iets anders. God/Allah bepaalt of de persoon goed of slecht geleefd heeft en of die persoon naar de hemel of naar de hel mag.

Deze godsdiensten geloven dus dat er nog iets is na de dood, de persoon leeft niet verder in een ander gedaante, maar leeft ergens anders verder.

De dood als overgang naar een nieuw aards leven

Bij de hindoes en de boeddhisten gelooft men dat het lichaam afsterft, maar dat de zien ergens anders verder leeft. De mensen worden dan ook gecremeerd, omdat het lichaam niet meer belangrijk is. De as wordt uitgestrooid in de zee of in een rivier.

Bij de hindoes geloven ze dat je verder leeft in een ander gedaante. Wanneer je goed geleefd hebt zal je een trap naar omhoog gaan, wanneer je niet goed geleefd hebt zal je een trap naar beneden gaan.

Bij de boeddhisten geloven ze ook dat ze verder leven in een ander gedaante, maar hier geloven ze ook in rondzwervende zielen. Om deze gunstig te stellen richten ze, ver weg van het oorspronkelijk huis, een altaar op waar men dan geregeld offers brengt.

Ik heb respect voor alle godsdiensten, maar weet zelf niet goed of er iets is na de dood. Ik sluit niets uit. Ik geloof dat er iets kan zijn na de dood, maar ik kan niet echt zeggen wat dat dan precies zou kunnen zijn. Ik geloof niet echt in een hemel of een hel en ook niet in een gedaanteverandering, maar misschien kunnen we ergens wel verder leven. Langs de ene kant geloof ik dan ook niet dat er nog iets is na de dood. Ik vind het moeilijk om te zeggen dat we naar de hemel gaan of dat we nog ergens zullen verder leven, maar zoals ik al eerder zei, ik sluit zeker niets uit. Misschien is er leven na de dood, misschien ook niet.
Ik vind het wel mooi hoe elke godsdienst zijn eigen visie heeft, zijn eigen rituelen heeft en zo zijn eigen doden eert.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=uGYg7_cGCoI

Mens en lijden - Vrijwilligerswerk in de gevangenis

Mens en lijden – vrijwilligerswerk in de gevangenis

In de video komen Jan en Gonzalo aan het woord.

Jan is iemand die als vrijwilliger heel wat gevangenissen (ook in het buitenland) bezocht heeft om de gevangen te begrijpen, om te weten wat het is om in de gevangenis te zitten. Hij vindt het een kans om Jezus te ontmoeten.

Hij heeft er ook Gonzalo ontmoet. Gonzalo was een drugsverslaafde die onder andere door dit in de gevangenis is geraakt. Zijn moeder had kanker en was dus ongeneselijk ziek.

Gonzalo voelt zich een stuk verantwoordelijk voor haar dood. Maar de dood van zijn moeder heeft hem ook laten inzien dat hij zijn leven moet veranderen, de dood van zijn moeder heeft hem nieuwe kracht gegeven om op het goede pad te komen. Hij gaat ook elke zaterdag naar de kapel om te bidden en een kaarsje aan te steken voor zijn moeder. Hij gaat daar heen om na te denken over zijn leven en om zijn moeder te herdenken. Hij vraagt niets aan God, maar hij praat er gewoon tegen. Hij voelt ook dat zijn moeder hem hoort, ook al krijgt hij geen antwoord.

Hij gelooft ook dat God hem zal vergeven, door elke week naar de mis te gaan. Hij hoopt om zo dichter bij zijn moeder te kunnen komen. Zijn moeder zelf heeft hem denk ik wel vergeven. Ze wil dat het goed komt met haar zoon en ze ziet hem graag.

Gonzalo zelf ziet in dat hij verkeerd is geweest, hij wil zijn leven veranderen. Hij ziet zelf in dat hij verkeerd is geweest en hoopt op vergeving van God en van zijn moeder.

Ik vind het een mooi verhaal. Het toont aan dat sommige ‘daders’, al is Gonzalo hier niet echt een dader van een misdrijf, ook berouw kunnen tonen en ook willen veranderen. Ik vind ook de verbondenheid tussen hem en zijn moeder en tussen hem en God heel mooi. Ik vind het mooi hoe Gonzalo blijft geloven in God, na alles wat er gebeurd is. Gonzalo heeft nog altijd vertrouwen in God en vindt nog altijd steun bij God. En dat vind ik heel mooi. Hij kan goed omgaan met het verlies van zijn moeder. Hij heeft hierdoor ingezien dat hij fout bezig was en wil zijn leven veranderen. 

Bron: Video: Vrijwilligerswerk in de gevangenis

Mens en lijden - afscheid nemen van pasgeboren leven

Mens en lijden – Afscheid van pasgeboren leven 

In het filmpje vertelt Ine, die als pastor werkt in het UZ Gasthuisberg in Leuven, over haar job. Ze staat ouders bij die afscheid moeten nemen van hun kind. Er is ook een getuigenis van ouders die een kind verloren zijn, en waarbij Ine hen geholpen heeft zowel administratief als mentaal.

Ine zorgt ervoor dat de ouders het afscheid nemen van hun kind kunnen plaatsen. Ze helpt hen met het verwerken door een gesprek, een ritueel (doopsel, uitvaart),… Deze rituelen kunnen katholiek maar ook zeer ruim zijn. Ine past zich aan aan het geloof van de ouders.

Het kind was ongeneselijk zien. De ouders wilden dit kind toch nog laten dopen om zo een verbondenheid te creëren. Niet enkel een verbondenheid met God, maar ook met het oudere zusje dat al gedoopt was. Met het doopsel wilden ze ook aantonen dat hun zieke zoon evenveel betekend als hun gezonde dochter. Ine zorgde voor de doop.

Een dag later is het kindje overleden, ook hier zorgde Ine voor een mooi afscheid. De ouders zeggen ook dat Ine hen heel goed geholpen heeft en dat ze er toch nog sterker uit gekomen zijn. De ouders hebben om door dit moment, ook het gevoel gehad dat ze energie gekregen hebben, van waar je het niet echt verwacht. Ik denk dat ze hiermee God bedoelen.

Ine voelt dat God aanwezig is in het ziekenhuis. God is aanwezig in de mens. Ze merkt dat mensen heel veel voor elkaar doen, dat de mens goed is voor elkaar. Maar voor Ine is God ergens ander aanwezig, Hij helpt haar bij deze job. God is voor haar concreet geworden. Wanneer ze naar ouders moet die een kind verloren zijn, bid ze tot God en voelt ze dat God haar bij staat. Zo kan ze die mensen goed helpen bij hun proces.

Het is belangrijk wanneer je mensen helpt bij hun lijden, dat je aanvoelt wat de mensen willen, voelen en denken. Je moet respecteren wat de mensen voelen en willen. Als ze willen dat hun kind op een symbolische manier toch nog gedoopt moet worden, moet je daar in meewerken. Ik denk dat je je ook goed moet kunnen inleven in de gevoelens van die personen, maar je mag zelf niet je gevoelens tonen. Je moet een goede steun kunnen zijn voor deze mensen. Wanneer je zelf begint te wenen, zullen die mensen daar niet veel aan hebben. Het is de bedoeling dat je open staat voor hen, dat je luistert naar hen en dat je meeleeft met hen.  Ik vind het ook belangrijk dat je normaal doet tegen mensen die iemand verloren hebben. Je mag die personen wel steunen, maar je moet die persoon er nu ook niet elk moment van de dag naar vragen.
De ouders van het overleden kind geloven ook nog in God. Ze vinden niet dat God hen gestraft heeft of dat God dit zo gewild had. Ze geloven ook dat er een God aanwezig is. Ze zeggen dit niet letterlijk, maar ik leid dit af uit de rituelen die ze toegepast hebben (het doopsel, de uitvaart). Ze kunnen ook redelijk goed om gaan met het verlies van hun kind. Ze blijven niet bij de pakken zitten, maar zorgen er voor dat het kind toch nog gedoopt wordt en een mooie uitvaart krijgt. 

Video: Afscheid nemen van pasgeboren leven

Mens en lijden - Film: Oscar et la dame rose

Mens en lijden – Film: Oscar et la dame roze.

Tijdens de les van RZL mochten we naar de film Oscar et la dame roze kijken. Deze film gaat over een jongen die kanker heeft en niet meer zal genezen. Zijn ouders kunnen hier niet mee omgaan en bezoeken Oscar zo weinig mogelijk. Op een dag komt er een vrouw langs die pizza’s levert, ze is helemaal in het roze gekleed. Oscar wil alleen maar met haar praten. De directeur van het hospitaal waar Oscar verblijft, stelt dit voor aan de dame, maar zij wil dit eerst niet. Het is iemand die erg gesloten is tegenover gevoelens, en het lijkt of ze heel hard staat in het leven.

Toch besluit ze om naar Oscar te gaan, in het begin is dit voor haar onwennig. Maar ze zegt wat ze denkt, en dat vindt Oscar leuk. Ze komt elke dag en na een tijdje kijkt ze er zelf ook naar uit. Ze laat Oscar leven. Ze verteld hem dat hij elke dag ouder wordt en zo maakt hij toch nog een volledig leven mee. Ze laat Oscar ook brieven naar God schrijven, zo kan hij kwijt wat hij tegen iemand kan zeggen. 

Ik vind het een heel mooie film. Hij toont heel goed hoe mensen omgaan met lijden. De ouders van Oscar kunnen hier helemaal niet mee omgaan en mijden hun zoon zoveel mogelijk. Ze zien hem wel graag, maar het lijkt alsof ze bang zijn voor hem. Dit kwets Oscar heel erg, en hij zegt dat hij ze haat.
La dame rose heeft het moeilijk om haar gevoelens te uiten, maar kan uiteindelijk wel omgaan met lijden. Ze aanvaard Oscar zoals hij is en bekijkt hem niet anders omdat hij ziek is.
Oscar zelf kan wel omgaan met het lijden. Hij weet dat hij dood zal gaan, maar het lijkt alsof hij dat niet zo erg vindt. Hij is denk ik blij met het leven dat hij gekregen heeft, en wil er nog het beste van maken. Ik vind het heel mooi hoe hij naar zijn leven kijkt. Ik kan mij niet inbeelden dat ik zo vrolijk zou zijn als ik weet dat ik ongeneselijk ziek ben.
Wat mij het meeste raakte in de film is hoe gehecht la dame rose geraakt aan Oscar. Door hem elke dag te bezoeken en hem elke dag gelukkig te maken, ontstaat er een hechte vriendschap. Ook het moment waarop de ouders van Oscar, Oscar zijn ziekte kunnen aanvaarden en plaatsen vind ik heel mooi. Ze hebben dit niet alleen kunnen plaatsen, maar door te zien hoe la dame rose omging met Oscar en hoe Oscar omging met haar, zagen ze in dat ze verkeerd bezig waren. Zo hebben ze de laatste dagen van Oscar zijn leven toch nog bij hem doorgebracht.

Bron:Trailer Oscar et la dame rose

Mens en lijden - Regina Spektor: Laughing with

Mens en lijden – Regina Spektor: Laughing with

In het lied zingt Regina Spektor over de manier waarop we naar God kijken. Tegenwoordig aanbidden de mensen enkel God wanneer er iets erg gebeurt (is). Dan pas grijpen ze naar God en beginnen ze te bidden, te hopen, te geloven in God.

Als ik er eens goed over na denk, is dit eigenlijk wel zo. Ik ken niemand die nog elke week naar de kerk gaat, en elke week bid tot God. We bidden alleen voor God wanneer we hem nodig hebben. Wanneer we geloven dat Hij ons kan helpen of wanneer we hopen dat Hij ons kan helpen.

Bron: Tekst lied Regina Spektor - Laughing with

Video Regina Spector: Laughing with

Mens en medemens - Casus

Mens en medemens – Casus

In discussies over de financiering van de gezondheidszorg is eigen verantwoordelijkheid niet zelden een voorwerp van discussie. Sommige stellen dat mensen die er een levensstijl op na houden waarvan geweten is dat er een groot gezondheidsrisico aan verbonden is (bv. roken, gevaarlijke sporten) en vervolgens ziek worden (bv. longkanker) of slachtoffers worden van een ongeval dat aan zichzelf te wijten hebben. Gezien de grote financiële druk die er bestaat op de gezondheidszorg moeten deze mensen zelf opdraaien voor de kosten.

Is dit rechtvaardig?

Samen bij deze casus heb ik het artikel ‘Moeten we nog investeren in rokers?’ gelezen.Ik wist niet dat wij opdraaien voor de mensen die roken, en het verbaasd mij ook heel erg. Als iemand rookt is het zijn eigen verantwoordelijkheid, niet die van ons. Ik vind het dan ook goed dat (in de meeste) cafés niet meer binnen gerookt mag worden. Vroeger waren wij daar allemaal het ‘slachtoffer’ van, nu hebben we hier geen last meer van. Ik vind dus zeker niet dat wij moeten betalen voor rokers. Ik heb niets tegen mensen die roken, maar zoals ik al eerder zei, het is hun eigen verantwoordelijkheid. Mensen die roken weet heel goed welke gevaren hier aan verbonden zijn, ze worden genoeg gewaarschuwd. Als ze dan toch blijven roken en hiervan zieken worden, vind ik niet dat wij hier voor moeten betalen. 

Wat ik wel goed vind, is dat de overheid geld stopt in campagnes en acties tegen roken. Want hoe meer mensen stoppen met roken, hoe minder het de maatschappij op langere termijn zal kosten. Het is vooral belangrijk om jongeren te tonen dat roken ongezond en risicovol is.  

De volgende uitspraak uit het artikel vindt ik dan ook heel mooi gezegd:

"De hartspecialist maakt een vergelijking tussen nicotineverslaafden en wegpiraten. “Als ik morgen tegen 250 kilometer per uur over de weg raas, betaal ik de boete, en niet de maatschappij. Maar een roker zou niet beboet worden voor de onveilige en ongezonde situatie die hij bewust veroorzaakt. Integendeel, de overheid betaalt hem terug. Wie een beetje gezond verstand heeft, moet tegen een dergelijk absurd systeem in opstand komen”, vindt Brugada."

Het is inderdaad zo dat wanneer we te snel rijden, zelf de gevolgen er van dragen als we een boete rijden. Wanneer we hierdoor een ongeval veroorzaken is natuurlijk nog een ander geval, maar het gaat hier over de boetes. Het zou even absurd zijn dat de overheid dit terug betaald, want wat leer je hier dan uit? Dat je te rap mag rijden? Dat je toch je geld terug krijgt? Zo zal men zeker niet leren om hun verantwoordelijkheid te nemen, en dit is juist heel belangrijk.
Mijn mening is zeker beïnvloedt door de tijd waarin ik leef. Vroeger was roken populair en wist men niet welke ongezonde gevolgen roken kon hebben. Nu is al meerdere malen bewezen dat roken zeer ongezond is, dat je er ziek van kan worden en dat je er aan kan sterven. Mijn generatie weet maar al te goed welke gevolgen roken heeft, en veel jongeren beseffen dit maar al te goed. Natuurlijk zijn er nog altijd jongeren die roken, maar het aantal vergeleken met vroeger (toen roken nog ‘gezond’ was) is toch wel al sterk gedaald.
De mensen die roken zullen zich ook aangesproken voelen door ons. Misschien weten ze zelf niet dat wij daar voor betalen.

Bron: http://www.zita.be/lifestyle/2072239_roken-doet-je-brein-rotten.html
http://www.demorgen.be/dm/nl/993/Gezondheid/article/detail/1393138/2012/02/11/Moeten-we-nog-investeren-in-rokers.dhtml

Mens en medemens - Mijn waarde

Mens en medemens – Mijn waarde

De waarde die ik het belangrijkste vind is respect. Je moet respect hebben voor jezelf, je medemens, je omgeving, de natuur,…

Het is belangrijk om respect te hebben voor jezelf. Zo zal je jezelf leren aanvaarden zoals je bent. Het is belangrijk dat ik mijn eigen kwaliteiten ken, zo kan ik deze op een positieve manier gebruiken. Ik ben bv. een sociaal persoon, ik kan gemakkelijk contacten leggen met iemand. Ik zal dit zeker gebruiken wanneer ik op stage moet: ik zal een goed contact proberen te maken met de mentor en met de kleuters.

Ik vind het ook belangrijk om respect te hebben voor anderen. Wanneer je iemand respecteert zal die persoon zich aangesproken en aanvaard voelen door jou. Wanneer je iemand anders respect geeft, zal die persoon ook makkelijker respect geven aan jou. Ik vind ook dat respect, samen met vertrouwen, een soort basis is om een vriendschap of een relatie op te bouwen. Wanneer je iemand niet respecteert kan je niet met die persoon omgaan en kan je ook geen vriendschap met die persoon sluiten. Dit is omgekeerd ook zo, wanneer je merkt dat iemand je niet respecteert zal je die persoon mijden en zal je er geen vriendschap mee sluiten.

Respect hebben voor de natuur en de samenleving vind ik ook heel belangrijk. Ik vind dat we de dag van vandaag heel weinig respect hebben voor de natuur en de samenleving. De natuur wordt nog steeds teveel vervuild (zowel door de mens als door fabrieken), afgebroken,… Wanneer de mensen niet zullen inzien dat de natuur belangrijk is voor hen, zullen ze er ook geen respect voor krijgen. Ik zelf heb respect voor de natuur. Ik zal nooit afval zomaar op straat gooien, maar zal het altijd bijhouden tot ik een vuilbak vind. Ik ga ook elke zomervakantie naar de zee. Hier merk je ook dat heel wat mensen nog te weinig respect hebben voor de natuur. Na een mooie zomerdag, wanneer het strand overspoeld is door mensen, en tegen de avond iedereen naar huis gaat, zie ik nog heel wat afval liggen. Mensen brengen koeken mee van thuis en laten de verpakking liggen, ook blikjes en flessen blijven soms gewoon liggen. Ik vind dit heel jammer. Er staan heel veel vuilbakken op het strand zelf, en ook op de dijk staan er nog heel veel vuilbakken. Het is jammer dat sommige mensen niet tot aan de vuilbak willen lopen.

Bron: http://www.livingvalueseducation.nl/twaalf-waarden/respect.php

Mens en medemens - Sociale omgang

Mens en medemens – Filmpje: sociale omgang

In dit filmpje worden mensen op straat ondervraagd. Er wordt hen gevraagd wat ze vinden van de sociale omgang de dag van vandaag in de maatschappij.

Het antwoord: “Het kan wat beter” komt heel veel voor. Vooral bij jongere mensen. Oudere mensen zeggen dat het heel slecht gaat met de sociale omgang.

Een persoon zegt dat het afhangt van het type persoon. Als een persoon je helpt maar toch arrogant kijkt, zal dit niet hartelijk overkomen

Ik vind dit ook. Wanneer een verkoopster in de winkel een goedendag zegt, maar hierbij bijna niet naar je kijkt of niet lacht, zal dit niet zo erg gemeend over komen. Het lijkt dan meer alsof ze dit moet doen, maar liever niet wil doen.

De uitspraak over de oudere dame die zegt dat alles via internet gebeurt en dat we niet meer samen gaan shoppen, vind ik niet terecht. 

Ik persoonlijk ga graag nog eens gaan shoppen en doe dit altijd met vrienden of familie. Ik vind ook wel dat Facebook en Twitter grote sociale netwerken zijn, maar persoonlijk praat ik toch liever met mijn vrienden in real life dan online en ik denk dat de meeste jongeren daar zo over denken. 

Of de sociale omgang met elkaar veel veranderd is, kan ik niet echt zeggen. Ik ben het al mijn hele leven zo gewoon. 

bron: http://www.youtube.com/watch?v=jrJ2nFiiBfI 

Mens en medemens - Kinderen zien, kinderen doen na

Mens en medemens – Kinderen zien, kinderen doen

In dit filmpje worden enkele situaties getoond. De volwassenen doen iets (slechts) en de kinderen doen dit na.

Ik ben niet volledig akkoord met dit filmpje. Ik geloof niet dat alle kinderen hun ouders na doen. Sommige kinderen zien ook in dat hun ouders slecht bezig zijn en dat zij het later anders willen doen. Dit besef komt misschien niet bij de jongste kinderen voor, maar bij iets wat oudere kinderen.

Toch vind ik het belangrijk dat wij als volwassenen het goede voorbeeld geven aan kinderen. Dit moeten zowel de ouders, grootouders, opvoeders en leerkrachten doen. Dit is ook heel belangrijk als je kleuterleidster wil worden. Ik zal een mijn kleuters het goede voorbeeld moeten geven, zodat ze dit ook kunnen meenemen naar huis en in hun latere leven. Natuurlijk heeft een kleuterleidster niet alle invloed, ook de ouders moeten het goede voorbeeld tonen. 

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=6JfHB2cruJU

Mens en medemens - Helft Belgische jongeren wantrouwt andere mensen

Mens en medemens – Helft Belgische jongeren wantrouwt andere mensen

Een onderzoek van Connected, uitgevoerd door de jeugddienst voor informatie en preventie in Petto, heeft aan gewezen dat de meeste jongeren anderen wantrouwen. Dit hangt af van het geslacht, studieniveau en de thuissituatie.

Zo wantrouwen meisjes rapper iemand dan jongens dat doen. Ook wantrouwen leerlingen vanuit het ASO minder dan leerlingen uit TSO of BSO. Kinderen uit een klassiek gezin wantrouwen minder dan kinderen uit en samengesteld gezin o uit een eenoudergezin.

Ik vind niet raar dat zoveel jongeren anderen wantrouwen. Wij leven in een maatschappij waar er veel gewantrouwd wordt. Ikzelf zal ook alleen maar over persoonlijke dingen praten met mensen die ik goed ken, en waarvan ik weet dat ik ze goed kan vertrouwen. Toch vind ik vertrouwen een belangrijke waarde, zonder iemand te vertrouwen kan je geen vriendschap sluiten met die persoon. Vertrouwen is dus een nodige basis om een vriendschap of relatie op te bouwen.

Bron: http://www.pienternet.be/nieuws/comments/helft_belgische_jongeren_wantrouwt_andere_mensen

Mens en medemens - Woordspin

Mens en medemens: woordspin 

Ik heb een woordspin gemaakt rond mens en medemens. Hierin kan je enkele belangrijke werkwoorden terugvinden.

Mens en medemens - Waarden

Mens en medemens – test waarden

Ik heb een test gedaan op deze site: http://www.123test.nl/persoonlijke-waarden-test/index.php

Via deze test wordt er uitgerekend wat  voor jouw persoonlijk je belangrijkste waarden zijn.

De toplijst van mijn persoonlijke waarden is:

1.     Respect

2.     Familie

3.     Gezondheid

4.     Vriendschap

Ik vind respect hebben voor iemand heel belangrijk. Als je respect hebt voor een persoon, toon je dat je die persoon aanvaardt zoals hij is. Die persoon zal zich dan ook aanvaardt voelen, de persoon merkt dat hij zichzelf kan zijn bij mij. Als je respect geeft aan iemand, krijg je ook rap respect terug van die persoon.

Ik vind het ook belangrijk dat er respect is voor materiele zaken. Ik heb het dan bv. over schoolgebouwen die in graffiti gezet worden, ruiten die ingeslagen worden, niet zorgzaam omgaan met materialen die je van iemand anders/ de school mag gebruiken…

Familie vind ik ook heel belangrijk. Het zijn mensen die je je hele leven al kent en die jou ook goed kennen.

Gezondheid vind ik ook heel belangrijk. Als je niet gezond bent zal je ook niet in staat zijn om alle te kunnen doen. Wie gezond is kan zeggen dat hij/zij gelukkig is. Maar je kan natuurlijk ook gelukkig zijn wanneer je ziek bent, dit kan door de steun van vrienden en familie.

Ook vriendschap vind ik belangrijk. Vrienden zijn mensen waar je altijd bij terecht kan, je kan hen alles vertellen en ze weten hoe je in elkaar zit. Ik vind het belangrijk om goede vrienden te hebben en een goede vriendin te zijn. Iedereen moet iemand hebben waar hij zich goed bij voelt.

Deze 4 waarden hangen ook wat samen. Er is respect nodig om vriendschap te sluiten met iemand, maar je moet ook met respect omgaan met je familieleden. Wanneer je ziek bent zullen je familie en vrienden je steunen, je zal respect van hen krijgen.

Bron: Test waarden

Mens en zingeving - PKG-schaal

Mens en zingeving: PKG-schaal

De PKG-schaal staat voor Post-Kritische Geloofsschaal.

Je kunt deze als volgt aflezen.

• Op de horizontale as staat er of je gelooft of niet
• Op de verticale as staat er of je een letterlijke interpretatie of een symbolische interpretatie hebt van het geloof

Er zijn ook vier verschillende kwadranten

De eerste kwadrant:

Letterlijk geloven

Je gelooft in God en je interpreteert alles letterlijk wat er bv. in De Bijbel staat. Je zal moeilijke geloofsvragen vermijden. Je vind het gezag van de kerk belangrijk. Je hebt positieve gevoelens tegenover het geloof, maar je voelt ook vrees en schuld tegenover het geloofd.

Bij dit letterlijk geloven is er kans dat er fundamentalisme ontstaat. Dit wil zeggen dat De Bijbel letterlijk gelijk geeft.

De tweede kwadrant

Letterlijk ongeloof = externe kritiek

God is niet wetenschappelijk bewezen dus je gelooft er niet in. Je gelooft dat er geen God is, dit heet atheïsme.

Geloven roept negatieve gevoelens op. Bij letterlijk ongeloof is er kans op fundamentalisme in de wetenschap: de wetenschap heeft altijd gelijk.

De derde kwadrant

Symbolisch geloven = post-kritisch

Er is geen God, de uitspraken over God zijn bepaald door de tijd waarin ze geformuleerd werden. Er zijn ook geen positieve of negatieve gevoelens tegenover godsdienst.

Er is ongeloof maar wel symboolgevoeligheid. Dit wil zeggen dat je wel gelooft in religie, je voelt je verbonden met iets dat hoger staat dan jezelf.

Vierde kwadrant

Symbolisch ongeloof = relativisme

Geloven is hier een zoektocht. Kritische geloofsvragen worden dan ook niet vermeden, maar worden onderzocht. De Bijbel is geen historisch verslag, maar er zit wel diepere waarheid in de teksten.

Dit is mijn PKG-schaal:

Mijn PKG-schaal

Ik ben vooral een symbolisch gelover. Ik geloof niet echt in een God, maar ik geloof wel dat er iets meer is. Ik sluit niet uit dat dat iets God kan zijn, maar ik kan ook in andere dingen geloven. Ik geloof ook wel deels dat het iets wetenschappelijk is, maar toch geloof ik meer dat er wel iets is, alleen kunnen wij, de mens, niet verklaren wat dat ‘iets’ precies is.

Bron: http://thomas.theo.kuleuven.be/algemeen/pkg/

Mens en zingeving - Wereldjongerendagen

Mens en zingeving: journaalanker Freek Braeckman op Koppen missie

Freek Breackman heeft tijdens de Wereldjongerendagen in Madrid, vijf Vlaamse mensen gevolgd. Deze jongeren doen mee aan de Wereldjongerendagen omdat ze zich nog verbonden voelen met God en met het geloofd. Ze vinden het fantastisch om samen met al die andere mensen te geloven. Dit maakt hen dan ook blij, ze voelen ook de vreugde van de andere gelovigen.

Ik had wel al gehoord van deze wereldjongeren dagen, maar ik heb er nooit echt aandacht aan geschonken. Het was ook de eerste keer dat ik er een reportage over zag. Het verbaasde mij eigenlijk wel hoeveel jongeren er over de hele wereld nog geloven in God.
Ik zelf kan niet echt zeggen of ik geloof in God of niet, maar ik zou zeker nooit naar zo’n wereldjongeren dagen gaan. Als ik al geloof in God, geloof ik er zeker niet fanatiek in. Ik ga ook nooit naar de kerk. Hierover werd ook gesproken tijdens de reportage. De jongeren zeggen dat de kerk saai is geworden, dat ze geen verbondenheid voelen tijdens de misvieringen. Ik vind dat ze gelijk hebben. Als je in België naar de mis gaat hoor je altijd hetzelfde. Dit zijn rituelen en ik heb hier zeker niets op tegen, maar ik vind dat ze de mensen te weinig betrekken. Het is enkel de priester die iets zegt of doet. De mensen moeten gewoon op hun stoel blijven zitten en luisteren naar wat hij te vertellen heeft. 

Bron: http://www.een.be/programmas/koppen/journaalanker-freek-braeckman-op-koppen-missie

 

Mens en zingeving - Joël de Ceulaer

Mens en zingeving - Joël de Ceulaer: de zin van het leven

Joël de Ceulaer heeft een boek geschreven (‘Homo Sapien’). Hiervoor heeft hij verschillende mensen geïnterviewd. Tijdens de boekenbeurs in 2008 neemt Veronique Goossens een interview van hem af.

Een van de eerste vragen is wat hij van deze interviews geleerd heeft over de zin van het leven. Hij antwoord hierop dat hij van deze interviewen relatief weinig heeft geleerd over het leven. De geboorte van zijn dochter heeft hem veel meer geleerd over de zin van het leven.

Hij zegt dat als je de vraag naar de zin van het leven stelt, het er op wijst dat je niet goed bezig bent. Je stelt deze vraag niet als je het leven zinvol ervaart.

Ik vind dat hij gelijk heeft. Als het wat minder goed gaat vraag je je inderdaad zo’n dingen af, maar wanneer je gelukkig bent en alles meezit, zal je hier helemaal niet aan denken.

Hij zegt dat sommige gelovigen zeggen dat het leven onzinvol is tenzij je gelooft in God. Het leven is een voorbereiding op het leven na de dood.

Ik vind dit niet zo. Ik geloofd niet echt in God, maar toch heeft het leven zin voor mij. Wat mij precies zin geeft aan het leven heb ik al beschreven in mijn vorig artikel (mens en zingeving: ruim helft van de Belgische jongeren is gelukkig).

Er zijn ook mensen die niet geloven in God, die denken dat het leven een kosmische grap is waar wij toevallig toe behoren. Ook Joël Ceulaer denkt hier zo over. Vroeger geloofde hij wel in God: hij was misdienaar en bad, maar hij was als kind ook bang van God, bang om naar de hel te gaan. Rond zijn 22^ste is dit veranderd. Hij is toen intellectueel ontwaakt, hij begon dingen te lezen en is op zoek gegaan naar zijn eigen wereldbeeld is gebaseerd op de evolutietheorie: het feit dat het universum bestaat kan hij niet verklaren, dat is een mysterie, maar het feit dat wij, de mens bestaat, is wel verklaarbaar.

Ik denk hier ook zo over. De wereld is hier gekomen door iets kosmisch, niet door God. Er bestaat zoiets als de oerknal. Ik geloof wel dat dit plaats gevonden heeft. Je kan door geschiedenis afleiden dat de wereld heel veel veranderd is, dat de wereld heel veel vooruitgang geboekt heeft. Je merkt dat het ooit klein begonnen is en dat alles uitgegroeid is. Als God dit echt zou geschapen hebben, waarom heeft hij dan niet onmiddellijk een goed ontwikkelde wereld geschapen? Waarom is er dan oorlog, geweld, armoede, …? Dit is iets waar God niets mee te maken heeft, dit is iets dat de mens moet oplossen.

Hij vindt ook dat er helemaal geen moreel verval is zoals vele gelovigen, conservatieven, moslims en orthodoxe geneigd zijn te denken. Hij zegt zelfs dat er een morele vooruitgang is, bv. rechten van de mens, er wordt ingegrepen wanneer er gruwelijkheden plaatsvinden.

Ik denk hier ook zo over. Er zijn nu al heel wat organisaties opgericht die de mensen steunen die het moeilijker hebben. Elk jaar wordt hier ook aandacht aan geschonken en deze acties hebben ook al heel wat invloed gehad. Ik vind ook dat zo’n acties mensen dichter bij elkaar brengt. Hierbij denk ik dan aan de Music For Live Actie: het glazen huis. Deze actie heeft jaren veel geld opgebracht, en in deze weken luisterde bijna iedereen naar Studio Brussel, de mensen voelden zich verbonden. Ook kwamen er jaarlijks heel wat mensen kijken naar het Glazen huis. Zo’n acties brengen mensen samen. Ik vind het dan ook jammer dat ze dit niet meer doen. Nu hebben ze ook een actie over dementie, maar ik voel mij hier niet zo verbonden mee en ik denk dat ik niet de enige ben.

Hij zegt dat er twee visies zijn over God

• ·       God is transentent: God bevind zich buiten de werkelijkheid, hij is een scheppende kracht voor ons en is ontoegankelijk en onbegrijpelijk.
• ·       God is besloten in de natuur: er is geen verschil tussen god en de natuur

Zijn visie over God is nog anders:

God is iets als een collectieve eigenschap. Een mens is niet goddelijk, maar collectief, samen zijn wij in staat om vooruitgang te boeken, ook morele vooruitgang.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=Z-cVoLysqEk

Mens en zingeving - Stef Bos: Wat het ook is

Mens en zingeving: Stef Bos – Wat het ook is

Het lied gaat over iets waar we geen vat op hebben, het gaat over de zin van het leven, over wat er is na de dood, of er wel iets is na de dood.

Gedachte naar zingeving in het leven dat voor mij herkenbaar is.

Misschien is het zien wat je nooit hebt geloofd  

Ik weet niet of er iets meer is dan de aarde en het heelal, ik weet niet of er zoiets bestaat als de hemel. Ik weet niet of ik er ooit in zal geloven, maar misschien als er iets gebeurt waardoor ik helemaal anders naar het leven kijk, zal ik zien wat er nog verder is, verder dan het leven op aarde. Nu vind ik het moeilijk om daar over na te denken, maar als ik het ooit zal ‘zien’ of ‘voelen’ zal ik er misschien wel in geloven.

Andere vragen die ik nog heb in verband met de zin van zaken, de zin van situaties, de zin van het leven.

• Ik vraag mij wel af of er iets meer zou kunnen zijn en wat dat dan precies mag zijn.
• Ik vraag mij af of mensen die sterven, ergens anders verder leven.
• Ik vraag mij af waarom er zoveel geweld en oorlog moet zijn in de wereld. Kunnen we de problemen niet samen oplossen?
• Het zit het met de toekomst van de aarde? Zal er ooit nog een aarde zijn als de mens zo blijft door doen?
• Waarom is er een ideaalbeeld in de wereld en waarom kunnen mensen elkaar niet aanvaarden zoals de ander is?
• Waarom moeten er zoveel mensen sterven?

Dit zijn vragen waarop ik geen antwoord weet, waarop niemand een antwoord heeft. 

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=oWkTjDD6kTs

Mens en Zingeving - Ruim helft Belgische jongeren voelt zich gelukkig

Ruim helft Belgische jongeren voelt zich gelukkig. 

Uit een onderzoek van het marktonderzoekbureau InSites Consulting blijkt dat ruim de helft van de Belgische jongeren zich gelukkig voelt. Dit onderzoek werd over verschillende landen uitgevoerd. In Groot-Brittannië werd het grootste aantal ongelukkige jongeren geteld, 1 op de vijf (18%) van de jongeren voelde zich ongelukkig. Groot-Brittannië  staat samen met België, Denemarken, Frankrijk, Italië en Spanje op de laatste plaats. 

Toch kunnen we zeggen dat we een gelukkig generatie zijn. Nergens hebben ze minder dan de helft uitgesproken gelukkig jongeren gevonden en gemiddeld genomen over alle regio’s zegt slechts zo’n één op de tien jongelui niet gelukkig te zijn. 

Dingen die de Belgische jongeren gelukkig maakt:

• Vakantie

• Contact met vrienden 

• Contact met familie

Voor mij geldt dit ook. Ik ben altijd blij als het vakantie is, dit is voor mij een periode die ik samen met mijn vrienden en familie kan doorbrengen zonder dat ik moet denken aan school. 

Ook vrienden en maken mij gelukkig. Het is ook één van de reden dat ik graag naar school ga, je ontmoet er je vrienden en je kan er plezier met hen maken. Ik vind het ook altijd leuk als je met je vrienden eens iets buiten school gaat doen, dan leer je ze nog beter kennen en hoef je ook eens niet aan school te denken. 

Wat mij ook gelukkig maakt is dromen over mijn toekomst. Als ik het even moeilijk heb tijdens het academiejaar omdat ik zoveel werk heb voor school, denk ik aan hoe het zal zijn als ik later als kleuterjuf werk. Dit maakt mij gelukkig, dit is een droom voor mij, dit geeft mij terug nieuwe moed om door te gaan. Ik heb tijdens mijn stage gemerkt hoe gelukkig ik werd van al die kleuters. Ik heb nog maar drie stagedagen achter de rug, en toch had ik al zo’n goede band met die kleuters. Het verbaast mij hoeveel aandacht en liefde ze je geven. De kleuters hebben mij die drie dagen erg gelukkig gemaakt. 

Dit zijn ook dingen die mij zin geven aan het leven, dit zijn dingen waar ik voor leef. 

Dingen die de Belgische jongeren ongelukkig maakt:

• Scheiding van hun ouders

• Diagnose van een ernstige ziekte

• Gedumpt worden door hun vriend(in)

Ik heb geen van bovenstaande dingen meegemaakt, maar ik denk dat het mij ook ongelukkig zou maken. 

Wat mij ‘ongelukkig’ maakt is het vele werk voor school. Je hebt niet zoveel tijd meer om nog eens iets leuks te doen met je vrienden of familie, en als je dan toch eens iets leuks gaat doen dan zit ik de hele tijd met mijn hoofd bij mijn schoolwerk. Het maakt mij  niet echt ongelukkig, maar ik vindt het jammer dat ik bijna geen vrije tijd meer heb. Maar zoals ik hierboven al vermelde blijf ik dromen over mijn toekomst als kleuterjuf en geeft dit mij nieuwe moed om toch door te gaan. 

Bron: (De Standaard: Ruim helft van de Belgische jongeren voelt zich gelukkig, 2012)

Mens en zingeving - Geluk is ...

Geluk is voor mij …

... samen zijn met vrienden en familie.

... thuiskomen en verwelkomt worden door mijn kat die op mij zit te wachten.

... lekker niets doen in de vakantie.

... na hard gestudeerd te hebben, een goed resultaat behalen.

... gezond zijn.

... iets dat je niet kan vastnemen.

Mens en samenlving - Visie 4: ook het onderwijs speelt een centrale rol in het neoliberalisme

Prof. Verhaeghe heeft het ook over het onderwijs in zijn tekst. Hij vindt dat het onderwijs teveel gericht is op de vaardigheden die de kinderen later nodig hebben in hun beroepsleven.

“De aanvankelijke doelstellingen zijn nobel: laat ons uitgaan van vaardigheden die belangrijk zijn in het beroepsleven, zodat jonge mensen straks alle kansen krijgen om hun eigen weg te banen, los van alle religieuze en ideologische poespas…

…Kennis is het menselijke kapitaal; competenties vormen een kapitaal dat beheerd en ontwikkeld moet worden; leren is een langetermijninvestering…

… jongeren moeten zichzelf beschouwen als een bedrijf, waarbij kennis en vaardigheden in eerste en laatste instantie een economisch belang hebben waarmee zij hun marktwaarde kunnen verhogen…”

Dit citeert Prof. Verhaeghe uit het pedagogisch vacuüm.

Ik vind het erg dat sommige mensen zo over het onderwijs denken. Ik vind dat je op school moet leren wat je graag doet, dat je jezelf leert kennen, en dat je jezelf kan ontplooien tot een goed mens. Als je alle mensen wilt opleiden om het te kunnen maken in het beroepsleven, zullen heel wat mensen afhaken. Dit heeft dan met het volgende citaat van Prof. Verhaeghe te maken.

“De onvermijdelijke keerzijde hiervan is een groeiende groep die zich mislukt voelt, meestal reeds vanaf de leeftijd van 10 jaar. Loser! Is het voornaamste scheldwoord vandaag op de speelkoer van de lagere school. Sommige van die losers komen in opstand, maar het merendeel wordt sociaal angstig, autistiform, depressief, en nagenoeg altijd hyperconsumerend.”

Sommige mensen zijn daar niet geïnteresseerd of zijn niet slim genoeg om het zo ver te schoppen. Maar dat wil niet zeggen dat de maatschappij deze mensen geen kansen moet geven.

“…En vorige week (21 jan 2012) konden we in de krant lezen dat zelfdoding Vlaanderen 600 miljoen euro per jaar kost, en dat dit een ernstige bedreiging voor de economie wordt. Hoe ziek moet een maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als economische kost? Welke graad van blindheid is er nodig om niet te beseffen dat de zaken omgekeerd liggen: dat men de onleefbaarheid van een louter economisch gestuurde maatschappij kan afmeten aan het aantal drop outs, met zelfdoding als meest definitieve vorm daarvan?”

Ik had hier zelf nooit eerder over nagedacht, maar na het lezen van de tekst van Prof. Verhaeghe, ben ik er mee akkoord. Ik denk nu ook dat vele zelfdodingen te maken hebben met het feit dat ze niet gewaardeerd werden door de maatschappij, of zelfs afgeschreven werden door de maatschappij omdat ze niet de goede opleiding hadden volgen de maatschappij. Ik denk ook dat veel zelfdodingen te maken hebben met het feit dat veel mensen kiezen voor een richting die hen niet interesseert of die ze niet graag doen, maar waar je wel veel mee bent in het beroepsleven. Mensen kunnen zich opgedrongen voelen om zo’n richting te volgen, terwijl het hen niet interesseert. Deze mensen zullen het ook niet kunnen volhouden om heel hun leven die job uit te oefenen, en ik denk dat sommige mensen dan voor zelfmoord zullen kiezen.

Naast de tekst van Prof. Verhaeghe, heb ik ook nog het artikel “Moeten te populaire studies duurder worden?” gelezen. Deze tekst verduidelijkt ook mijn standpunt over het kiezen van de juiste studiekeuze.

Dit artikel gaat over de vraag of populaire studierichtingen in het hoger onderwijs een hoger inschrijvingsgeld moeten krijgen. Ze willen dan het inschrijvingsgeld voor de studierichtingen die belangrijk zijn voor de arbeidsmarkt verlagen of zelfs afschaffen.

Twee personen geven hun visie, de ene is er mee akkoord, de andere niet.

Ik ben hier ook niet mee akkoord. Als je voor bepaalde studierichtingen het inschrijvingsgeld te hoog maakt, zullen er bijna geen studenten deze richting volgen. Deze beroepen zullen dan een tekort aan aanbod krijgen. Maar als je het inschrijvingsgeld voor bepaalde studierichtingen verlaagt, zullen veel mensen zich inschrijven en zal er een tegroot aanbod zijn van dit beroep.

Ook zullen mensen die het zich niet kunnen permitteren om de richting te volgen die ze willen doen, voor een andere richting kiezen die ze minder graag doen, of zullen ze onmiddellijk aan het werk gaan. Ik vind dat niet goed, mensen moeten kunnen kiezen wat ze doen, ze moeten kiezen voor wat ze graag doen en niet voor wat het minste geld kost. Mensen die een verkeerde keuze maken zullen geen plezier kunnen vinden aan hun richting en later ook niet in hun job.

Mijn mening sluit aan bij wat er in het artikel gezegd wordt.

“…Een jongere heeft de grootste kans op succes als hij kiest op basis van zijn persoonlijke interesse en motivatie.”

Bronnen: Lezing Paul Verhaeghe

http://www.klasse.be/archief/moeten-te-populaire-studies-duurder-worden/

Mens en samenleving - Visie 3: het neoliberalisme is ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak

In de tekst van Prof. Verhaeghe, gaat het over mensen die geen erkenning krijgen van anderen. Hierdoor wordt hun zelfrespect aangetast. Deze mensen vragen zich dan ook af, wie hen eigenlijk nog nodig heeft. Zelf heb ik hier geen ervaring mee, maar ik heb wel het filmpje en de tekst van 50+ en afgeschreven bekeken.

Hierin vertellen twee 50+’ers, Wiesje Bertels en Freddy De Bosscher, over hoe moeilijk het is om nog werk te vinden. Ze voelen zich afgeschreven en hun zelfvertrouwen daalt.

Freddy De Bosscher zegt letterlijk: “Ik sta bij het groot huisvuil: voor de maatschappij ben ik niks meer waard. Ik ben veroordeeld om tot mijn 65^ste te doppen.” Hij heeft dan ook al 200 sollicitaties achter de rug, zonder succes.

Ze willen best trouwe werknemers zijn, maar merken dat ze niet graag gezien zijn op de arbeidsmarkt. Dit komt door het verkeerde beeld dat de werknemers hebben van 50+. “Iemand van 54 die nu  nog werk zoekt is niet op zoek naar een brugpensioen. Anders kan ik nu wel thuis blijven. Ik wil echt wel werken”, zegt Wiesje.

Freddy zegt dat de werknemers vinden dat 50+’ers te duur zijn, doordat ze al werkervaring en kwalificaties hebben.

Jan Denys, een arbeidsmarktsdeskundige, zegt dat het grote probleem loonpolitiek is. Dit zorgt ervoor dat 50+’ers soms dubbel zo duur zijn als 20-jarigen. Maar de 50+’ers presteren niet dubbel zo veel als 20-jarigen.

Hun dagen zijn zeer eentonig.

Het is vooral moeilijk om voor laaggeschoolde 50+’ers terug werk te vinden. Slechts 3% van deze werklozen, vindt terug werk.

Gelukkig zijn er nog bedrijven die wel rekening houden met 50+’ers. Eén van deze bedrijven is Barco in Kuurne. Ze proberen met kleine ergonomische aanpassingen (bv. ergonomische bureaustoelen, hun werkplaats kan afgesteld worden op de juiste hoogte waardoor men zich niet meer zo moet bukken) het werken voor 50+’ers zo aangenaam mogelijk te maken.

Ik vind het erg dat bedrijven geen rekening houden met 50+’ers. Er zijn al problemen in onze maatschappij rond vergrijzing en pensioenen. Maar als oudere mensen werk proberen te zoeken, worden ze nergens aan genomen. Deze mensen moeten ook een uitkering krijgen, en zo groeit de schuldenberg van de samenleving weer.

Ik vind dat deze verklaringen goed aansluiten bij wat Prof. Verhaeghe zegt in zijn tekst.

“Nog veel belangrijker is de centrale aantasting van het zelfrespect. Dit hangt in grote mate af van de erkenning die men krijgt van de ander, dit is de les die van Hegel tot Lacan doorklinkt. Ongeweten verwoordt Sennett hetzelfde wanneer hij in de mond van de huidige werknemer de volgende vraag legt: “Who needs me?” (1998, p. 146). Voor steeds meer mensen luidt het antwoord: niemand. Zij maken deel uit van een groeiende groep menselijk afval. Binnen een maatschappij die voortdurend de boodschap verkondigt dat iedereen het kan maken als hij zich maar voldoende inzet, betekent dit dat steeds meer mensen geconfronteerd worden met vernedering, schuld en schaamte.”

Bronnen: Lezing Paul Verhaeghe

http://www.een.be/programmas/koppen/50+-en-afgeschreven

Mens en samenleving - Visie 2: het neoliberalisme als ramp maatschappelijk vlak

“…Het neoliberalisme als ramp op maatschappelijk vak. Dit is wetenschappelijk zeer overtuigend aangetoond. Op dertig jaar tijd zijn de inkomensverschillen in bijvoorbeeld Groot-Brittannië spectaculair gestegen, zo spectaculair dat de middenklasse ginder aan het verdwijnen is…”

Ik heb hierover een Nederlands artikel gelezen dat hetzelfde aantoont.

In Nederlands groeit het inkomen van de grootverdieners twee keer zo snel als dat van de gewone, hardwerkende Nederlander.

“…Sociologisch onderzoek van Wilkinson en Pickett toont aan dat er een perfecte correlatie bestaat tussen de omvang van inkomensverschillen enerzijds en zo ongeveer alle belangrijke gezondheidsparameters anderzijds…”

Ik ga hier ook mee akkoord. Ik geloof wel dat je gezondheid te maken heeft met je inkomen. Als je niet veel verdient en moeite hebt om rond te komen, zal je niet zo snel naar de dokter gaan als je ziek bent. Je zal ook in een minder goed huis wonen, geen verwarming kunnen gebruiken in de winter, geen drie maaltijden op een dag kunnen eten,… Deze mensen worden automatisch ook rapper ziek, niet alleen fysiek, maar ook mentaal.

Bronnen: Lezing Paul Verhaeghe
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/1951892/2010/05/07/Cohen-inkomensverschillen-te-groot-geworden.dhtml?redirected

Mens en samenleving - Visie 1: Het is een mislukking op economisch vlak

“Een eengemaakte vrije markt zou ons beter producten en diensten aanbieden die nog goedkoper zouden zijn ook. De realiteit is exact het omgekeerde. Als economisch model is dit een totale mislukking, en nogal wat onderzoek toont aan dat een meer egalitaire gerichte economie zowel productiever als efficiënter is.”

Ik ga hier volledig mee akkoord. Dankzij de vrije markt kunnen we gemakkelijk goederen importeren en exporteren. Maar heeft dit goederen goedkoper gemaakt? Integendeel. Alles wordt elke dag duurder, terwijl de lonen niet naar omhoog gaan. Veel mensen zullen hierdoor in geldproblemen geraken. Want als alles duurder wordt, maar als je loon niet evenwaardig stijgt, zal je niet meer rondkomen.

Bron: Lezing Paul Verhaeghe

Mens en samenleving - Onze samenleving

Voor de les van maandag 8 oktober moesten we 5 foto’s meebrengen. Op die foto’s moest afgebeeld staan hoe wij over de maatschappij denken, hoe wij de maatschappij van vandaag zien. We werden dan verdeeld in groepjes van 4 personen. We moesten onze foto’s samenleggen, en de 5 beste foto’s eruit halen. Met deze foto’s moesten we een collage maken en verwoorden wat onze foto’s wilden zeggen.

Ook hebben we gebrainstormd. We moesten allemaal eens nagaan hoe wij over de maatschappij denken en dit in één woord omschrijven. Van deze woorden heb ik een ‘word cloud’ gemaakt. Deze 'word cloud' zie je hieronder.

Mijn 'word cloud' over onze samenleving

Ik zal nu de woorden die voor mij het belangrijkste zijn uitleggen.
De dag van vandaag staan er heel veel mensen in de file naar of op de terugwerk van hun werk. Ondanks het promoten van het openbaar vervoer wordt er nog heel veel gebruik gemaakt van de auto. Dit komt volgens mij omdat er niet voor iedereen een goede aansluiting is naar of van het werk. Er wordt ook nog te weinig gebruik gemaakt van carpooling. 

Nog een belangrijk woord is internet. Het internet is ondenkbaar geworden in onze maatschappij. De dag van vandaag heeft (bijna) iedereen een internetaansluiting en een pc. Dit maakt het voor ons makkelijker. Zo moeten we ons niet altijd meer verplaatsen. We kunnen bijvoorbeeld kledij online bestellen en dat thuis laten afleveren. We kunnen ook de krant online lezen, wat dan weer papier is uitgespaard. Ook voor scholen is dit een handig middel. Op de Katho gebruiken we Toledo, dit is een werkplatvorm waar de leerkrachten hun taken, mededelingen, … op plaatsen. Zo worden die niet meer afgeprint en kunnen we die raadplegen waar we ook zijn (als er internetaansluiting is natuurlijk). Ook is het internet een grote bron van communicatie, denk maar aan Facebook, Twitter, Hotmail, … Deze communicatie- middelen hebben hun voor- maar natuurlijk ook hun nadelen. Een voordeel is dat je zo makkelijker contact houdt met bijvoorbeeld je vrienden van in het middelbaar. Het nadeel is dan weer dat je minder uit je huis komt en dus minder contact hebt.

Zo dit is zowat mijn visie op onze maatschappij. 
Als je hier nog iets aan toe wil voegen, of bedenkingen bij hebt, mag je gerust reageren.